برنامه ریزی بهینه توسعه تولید ریزشبکه جهت تامین بار حرارتی و الکتریکی به منظور کاهش آلودگی‎

کاهش منابع طبیعی سوخت و افزایش اهمیت مسایل زیست محیطی باعث رشد تکنولوژی منابع تجدیدپذیر و توسعه استفاده از آنها در جهان شده است. پیدایش مفهوم ریزشبکه بستری مناسب جهت توسعه این منابع شده است. در این پایان نامه یک روش جدید جهت تعیین اندازه بهینه منابع در دو ریزشبکه مختلف جهت تامین بار الکتریکی و حرارتی با هدف کاهش وابستگی ریزشبکه به سوخت فسیلی ارائه شده است. منابع به کار رفته در ریزشبکه ی شماره ? شامل منابع باد/خورشیدی به عنوان منابع اصلی، پیل سوختی که به عنوان ذخیره ساز و منبع تولید همزمان، هیتر به عنوان تامین کننده قسمتی از بار حرارتی در زمانی که توان تولیدی بیشتر از بار و سیستم ذخیره نیز ظرفیت کافی نداشته باشد و بویلر به عنوان پشتیبان جهت تامین مطمئن بار حرارتی استفاده شده است. در ریز شبکه دوم از ذخیره ساز، باتری بوده و همچنین از میکروتوربین(با کاربرد تولید همزمان) به عنوان پشتیبان جهت تامین مطمئن بار الکتریکی استفاده شده و از حرارت تولیدی آن جهت تامین قسمتی از بار حرارتی استفاده شده است. با توجه به اهمیت زیاد مساله آلودگی این قید به صورت هزینه در تابع هدف مساله لحاظ شده است. شاخص قابلیت اطمینان به عنوان یک قید محدودکننده در نظر گرفته شده و هزینه قطعی برق نیز در تابع هدف لحاظ شده است. ریزشبکه شماره ? را در دو حالت جدا و متصل به شبکه بررسی کرده و برنامه ریزی توسعه تولید با در نظر گرفتن رشد بار انجام شده است. هدف از سیستم شماره ?، چگونگی رقابت منابع تجدیدپذیر با منابع سوخت فسیلی بوده و بعضی راه کارهایی که برای رقابتی تر شدن این منابع وجود دارد، ارائه و نتایج آن بررسی شده است. اطلاعات بار مربوط به استاندارد ieee و اطلاعات سرعت وزش باد و تابش خورشید مربوط به منطقه اردبیل می باشد. جهت حل این مساله از الگوریتم بهبود یافته ی انبوه ذرات(pso) استفاده شده است.